امروزه به هر کجا که نگاه کنید، یک «رقیب اتریوم» وجود دارد. گاهی اوقات، به نظر می‌رسد که ارز های دیجیتال هر ماه با پروتکل های جدید ظاهر می‌شوند تا اتریوم را کنار بزنند. رقبا کسانی هستند که معتقدند سلطنت اتریوم به دلیل کارمزد بالای گاز، تراکنش های پایین و ویژگی های انقلابی پروتکل بلاکچین [insert X] به پایان می‌رسد.
ممکن است اتریوم آینده بلاکچین برای ایجاد برنامه های غیرمتمرکز (dapps) نباشد، اما هزاران پروژه قبلاً بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شده است. از بزرگترین صرافی غیرمتمرکز Uniswap تا بزرگترین بازار NFT در OpenSea، جامعه اتریوم با سرعتی بسیار بالا در حال رشد است.
بسیاری بر این باورند که پروژه اتریوم به اوج جدیدی خواهد رسید، ارتقای مورد انتظار Ethereum Serenity است که اتریوم 2.0 نامیده می شود. این نسخه که قرار است در سال 2022 منتشر شود، طرفداران اتریوم را امیدوار کرده است که در کاهش مشکلات فعلی اتریوم موفق باشد.
تاریخ انتشار در سال 2022، طرفداران اتریوم را نیز نگران کرده است که دیگر پروژه های بلاکچین در این مدت به نتیجه برسد.
تنها زمان نشان خواهد داد که آیا مزیت اتریوم به جایگاه ثابت خود به عنوان دومین ارز دیجیتال برتر در جهان ادامه خواهد داد یا نه. تا آن زمان، اجازه دهید نگاهی کوتاه به وعده های اتریوم 2.0 بیندازیم.
اتریوم 2.0 چیست؟
Ethereum Serenity یا Ethereum 2.0 یک ارز دیجیتال جایگزین نیست. بهتر است اتریوم 2.0 را به عنوان ارتقاء شبکه اتریوم در نظر بگیرید. این ارتقا سعی دارد بسیاری از مسائل کلیدی بلاکچین مانند مقیاس پذیری، قابلیت استفاده و پایداری را برطرف کند.
اگرچه اتریوم امسال به سطوح بی‌سابقه ای از ارزش گذاری بازار رسیده است، اما پروژه های محبوبی مانند کاردانو، زیلیکا، سولانا، AAlgorand و… می‌توانند موقعیت اتریوم را به‌عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ به طور بالقوه تهدید کنند.
جای تعجب نیست که پروتکل های جدیدتر دارای تراکنش های بالاتر در ثانیه، راه‌حل های مقیاس پذیری بهتر و هزینه های شبکه هستند که مشتریان را به خود جذب می‌کنند.
فناوری جدیدتر اغلب نسبت به فناوری قدیمی‌تر مزیت دارد، زیرا سال ها توسعه در بلاکچین اتفاق می‌افتد، بنابراین برای اینکه فناوری های قدیمی تر همگام شوند، به ارتقاء نیاز است. اتریوم نیز از این امر مستثنی نیست.
قابلیت استفاده اتریوم 2
اتریوم که به‌روزرسانی نشده است، با کارمزدهای هنگفتی مواجه شده است که به آن کارمزد گاز می‌گویند. هزینه های گاز به منظور تامین انرژی مورد نیاز برای اعتبارسنجی و انجام تراکنش ها در بلاکچین اتریوم پرداخت می‌شود. این کارمزدهای بالا زمانی اتفاق می‌افتد که شبکه مشغول پردازش تراکنش های زیادی باشد.
حتی انجام یک تراکنش ساده در برنامه های غیرمتمرکز می تواند در روزهای شلوغ بیش از 200 دلار هزینه داشته باشد. برای نهنگ هایی که میلیون ها دلار ETH دارند تا با برنامه های مالی غیرمتمرکز (DeFi) بازی کنند، ممکن است این بازی کودکانه به نظر برسد. با این حال، برای یک فرد معمولی، صرف بیش از 200 دلار برای انتقال یک NFT اصلا قابل انجام نیست.
این موضوع شرکت در برنامه های اتریوم مانند تجارت رمزارز در Uniswap یا خرید یک NFT در CryptoKitties را برای کاربران عادی دشوارتر کرده است. قابلیت استفاده از بلاکچین ضربه خواهد خورد، زیرا مانع ورود افراد جدید خواهد شد.
مقیاس پذیری
بیایید تصور کنیم که این کارمزدهای گاز در واقع به اندازه کافی پایین هستند که کاربر معمولی در هنگام انجام تراکنش ها به آنها توجه نکند، مانند 0.25 دلار در هر تراکنش به جای 80 برابر آن یعنی 200 دلار. حتی با این کار، اتریوم فقط می‌تواند 15 تراکنش در ثانیه (tps) را پردازش کنید. در مقایسه، ویزا حدود 1700 tps را انجام می دهد که بیش از صد برابر نسخه غیر ارتقا یافته اتریوم است.
سرعت تراکنش اتریوم سه برابر بیشتر از 5 تراکنش بیتکوین است، اما اگر قرار است برنامه های غیرمتمرکز معمول باشند، حداقل باید به سرعت ابزارهای مالی سنتی مانند ویزا نزدیک شوند. تصور اینکه اتریوم به اندازه موسسات مالی سنتی مقیاس پذیر باشد، دشوار است.
مسلماً، استفاده از فناوری بلاکچین بسیار سریع تر از پاسخگویی به سؤالات «مشتری» و سایر حلقه های بانکی است. در کریپتو، شما فقط آدرس کیف پول خود را وارد کرده و ارز دیجیتال را دریافت خواهید کرد.
با این حال، هنگامی که راه‌حل های مقیاس پذیری به وجود آمد، دلایل بیشتری برای روی آوردن به دنیای غیرمتمرکز برای نیازهای مالی وجود خواهد داشت.
پایداری اتریوم 2
مکانیسم های اجماع اثبات کار به دلیل تأثیرات زیست محیطی توسط رسانه ها به‌عنوان ناپایدار مورد حمله قرار گرفته‌اند، اگرچه ثابت شده است که ارزهای دیجیتال آنقدر که رسانه ها ادعا می‌کنند تأثیر زیست محیطی در مقیاس بزرگ ندارند.
با این حال، هر چیزی که به ایجاد یک اکوسیستم پایدارتر و غیرمتمرکز کمک کند، مورد استقبال قرار خواهد گرفت. Proof-of-Stake این راه حل را با اجرای گره های اعتبارسنجی به جای استخراج ارائه می‌دهد.
از آنجایی که برای استخراج بلوک ها در Proof-of-Work به ورودی الکتریکی بسیار زیادی نیاز است، اجرای گره های اعتبارسنجی برای اعتبارسنجی بلوک ها باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می‌شود و پایداری را به واقعیت تبدیل می‌کند.
Serenity یا Ethereum 2.0 در صورت موفقیت، قابلیت استفاده، مقیاس پذیری و پایداری را برای کاربران در سراسر جهان خواهد داشت.
این ارتقا، اجرای برنامه های DeFi مانند Aave و Compound را آسانتر می‌کند. اگر ابزارهای مالی غیرمتمرکز برای انجام یک تراکنش به 100 دلار نیاز داشته باشند، بسیاری به پروتکل های غیرمتمرکز به عنوان جایگزینی برای تامین مالی اصلی باور نخواهند کرد.
همچنین، اگر برای فروش یک ملک دیجیتال یا اثر هنری به این مبلغ نیاز باشد، در مورد استفاده گسترده از همه آن تعجب می‌کنیم.
امیدواریم که اتریوم 2.0 به همه این نگرانی ها پایان دهد و به پایگاه کاربری گسترده خود در سراسر جهان اجازه دهد تا به کار خود ادامه دهد.
راه حل های اتریوم 2.0
گفته می شود که اتریوم 2.0 راه حل هایی برای این مشکلات دارد. مقیاس پذیری با استفاده از یک مکانیسم اجماع جایگزین، یا راهی که در آن رایانه های موجود در یک شبکه می‌توانند با یکدیگر توافق داشته باشند، حل خواهد شد.
اگر قرار است رایانه های سراسر جهان از اتریوم استفاده کنند، باید راهی برای کار کردن با یکدیگر داشته باشند.
مکانیسم اجماع فعلی برای اتریوم اثبات کار است که از استخراج به منظور اعتبارسنجی بلوک ها یا مجموعه داده ها استفاده می کند. اینها اغلب با مشکلاتی همراه هستند که Proof-of-Stake سعی در حل آنها دارد.
اثبات سهام چگونه کار می کند؟
به جای استخراج، که به ورودی الکتریکی گسترده نیاز دارد، Proof-of-Stake از چیزهایی استفاده می‌کند که گره های اعتبارسنجی نامیده می‌شوند تا شبکه را ایمن کنند. گره های اعتبار سنجی جایگزین هایی برای استخراج هستند که در آن کاربران یک گره را برای یک اتریوم راه اندازی می کنند.
این گره‌ها یا رایانه هایی که شبکه را پردازش می‌کنند، به‌طور تصادفی برای ایجاد بلوک ها انتخاب می‌شوند. بلوک ها فایل های دیجیتال هستند که داده ها در آنها ثبت می شود.
در ماینینگ سنتی، برای استخراج موثر بلوک های اتریوم و دیگر ارزهای دیجیتال، باید منابع بسیار زیادی برق و سیستم داشته باشید.
به این ترتیب، به شدت به نفع کسانی است که سرمایه دار هستند. با قرار دادن ETH و اجرای گره های اعتبارسنجی، تنها چیزی که نیاز دارید یک کامپیوتر مناسب با یک CPU یا GPU خوب است، نه یک دستگاه استخراج که هزاران دلار هزینه دارد.
گره های اعتبارسنجی، شانس استخراج یکسانی را در اختیار یک شرکت و یک استخراج کننده شخصی قرار می‌دهد. این مانند ماینینگ نخواهد بود که در آن قدرت محاسباتی بیشتر منجر به شانس بسیار بالاتری برای استخراج بلاک ها می شود. هر گره اعتبارسنجی شانس یکسانی برای دریافت پاداش بلوک خواهد داشت.
اگرچه یک شرکت می تواند صد گره اعتبار سنجی داشته باشد، اما هر یک از این گره ها به اندازه یک گره کامپیوتری یک فرد معمولی شانس دریافت پاداش را دارند.
این به این دلیل است که پاداش ها تصادفی هستند. این شرکت تنها به این دلیل که صد مورد از آنها را دارد، شانس بیشتری برای پاداش خواهد داشت، نه به این دلیل که دکل آنها قدرتمندتر است.
تهدید حمله 51 درصدی، یا حمله ای که شبکه را کنترل می کند، محتمل تر به نظر می رسد، با این حال، انگیزه زیادی برای انجام این کار وجود ندارد، زیرا باعث کاهش ارزش شبکه می شود.
تصور کنید که از چند صد میلیارد دلار برای به دست آوردن اکثریت سهام و کنترل کل اتریوم استفاده می‌کنید. اگر شبکه را کنترل می‌کردید و باعث می‌شد میلیون ها کاربر در سراسر جهان کمتر به آن اعتماد نکنند، احتمالاً صدها میلیون و شاید حتی یک میلیارد ضرر می‌کردید.
دست اول، به نظر می‌رسد که اثبات سهام یک پیشرفت کلی برای اثبات کار است. با این حال، این یک قطعیت نیست، زیرا پروتکل هنوز در مراحل ابتدایی خود است، که ضربه اصلی در برابر Proof-of-Stake است.
زنجیره Beacon Chain
Beacon Chain نحوه هماهنگی شبکه آینده اتریوم است و همان چیزی است که Proof-of-Stake را به شبکه معرفی می‌کند.
زنجیره های خرد را راه اندازی می‌کند که سرعت تراکنش ها را بهبود می‌بخشد و شبکه را بزرگتر می‌کند. Beacon Chain پایه یک اتریوم ایمن تر، پایدار و مقیاس پذیرتر است. Ethereum قدیمی، شبکه را در سیستم Proof-of-Stake مدیریت می کند.
Beacon Chain “فاز 0” است، بنابراین در واقع بلوک سازنده اتریوم 2.0 است.
ادغام
اینجاست که شبکه اصلی اتریوم با Proof-of-Stake با استفاده از زنجیره Beacon ترکیب می‌شود تا یک اتریوم احتمالاً بهتر ایجاد کند. در حال حاضر، Proof-of-Work همچنان شبکه اتریوم را ایمن می کند و به موازات Proof-of-Stake اجرا می شود.
ادغام، که به نظر شروع یک فیلم حماسی است، زمانی است که اینها کاملاً در هم تنیده شوند. استخراج به عنوان راهی برای ایمن سازی شبکه متوقف خواهد شد. طبق گفته اتریوم، این کار منجر به “زنجیره های خرده بی پایان” و “مقیاس پذیری بی پایان” برای اتریوم خواهد شد.
زنجیر Shard Chains
در میان 64 زنجیره، زنجیره های Shard شبکه را گسترش می‌دهند و «مقیاس پذیری بی پایان» را پس از ادغام ایجاد می‌کنند و نیاز گره ها را پایین نگه می‌دارند. شاردینگ، در اصطلاح کامپیوتر، راهی برای «تقسیم افقی پایگاه داده» است.
در اتریوم، این باعث می‌شود بار شبکه قابل مدیریت باشد، میزان تراکنش ها در ثانیه افزایش می‌یابد و ازدحام شبکه در این زنجیره های تازه، «یا Shards» کاهش می‌یابد. تراکنش های پیش‌بینی شده در هر ثانیه 100000 تراکنش در ثانیه خواهد بود، در حالی که اکنون اتریوم 10-15 تراکنش در ثانیه است.
این به عنوان Shard Chain نسخه 1 شناخته می شود. Shard Chain نسخه 2: اجرای کد و ویژگی های بسیار بیشتری مانند اجرای قرارداد هوشمند و مدیریت حساب را به ارائه می دهد.
اتریوم بزرگترین پلتفرم برای ایجاد اپلیکیشن های غیرمتمرکز است. پس از اجرای آن، برنامه های DeFi مانند Aave و Compound به راحتی قابل اجرا خواهند بود.
اگر ابزارهای مالی غیرمتمرکز برای انجام یک تراکنش به 100 دلار نیاز داشته باشند، بسیاری به پروتکل های غیرمتمرکز به عنوان جایگزینی برای تامین مالی اصلی باور نخواهند کرد.
همچنین، اگر برای فروش یک ملک دیجیتال یا اثر هنری به این مبلغ نیاز باشد، استفاده از ان برای بسیاری از افراد ممکن نخواهد بود. Ethereum serenity تلاش خواهد کرد تا این مشکلات را حل کند.
با تمام فعالیت هایی که توسط توسعه دهندگان آن به کار می‌رود، اتریوم به احتمال زیاد سال ها، اگر نگوییم دهه ها، در حوزه بلاکچین باقی خواهد ماند. اتریوم Serenity یا اتریوم 2.0 آزمایشی برای بررسی اینکه آیا اتریوم به تسلط خود بر سایر پروتکل ها ادامه می‌دهد یا خیر، وجود خودهد داشت.
فقط زمان نشان خواهد داد که آیا یک “قاتل اتریوم” سرانجام جانور عرفانی را خواهد کشت یا اتریوم همچنان شبکه اصلی برنامه های غیرمتمرکز است.
نظرات کاربران