KYC مخفف عبارت Know Your Customer است و یک فرآیند تائید است که در طول تراکنش ها برای تائید هویت مشتری استفاده می شود. این فرآیند بیشتر برای اهداف امنیتی و نظارتی انجام می گیرد. KYC منحصر به تراکنش های ارزهای دیجیتال نیست. در ادامه می خوانیم که KYC چیست!
اگر یک حساب بانکی باز کرده باشید، یک قرارداد مربوط به گوشی همراه خود را امضا کرده باشید یا یک کارت اعتباری در ایالات متحده باز داشته باشید، قطعا با این فرآیند مواجه شده اید و آن را طی کرده اید.
این روند در کشور آمریکا از زمان اجرای قانون میهن پرستی Patriot Act ایالات متحده در سال 2001 برقرار بوده است و هدف آن به عنوان شاخه جانبی قانون 2001، بهبود امنیت ملی بوده است.
روش کار KYC به این صورت است که مؤسسات مالی با استفاده از داده های ارائه شده توسط مشتری با سازمان های دولتی کار می کنند.
سپس داده های ارائه شده در پایگاه داده ای قرار می گیرد، این داده ها می توانند شامل اطلاعاتی باشند که نشان می دهد معامله و تجارت با آن مشتری چه خطرات بالقوه ای را ممکن است به دنبال داشته باشد و از همین طریق می توان مشتریان را بهتر شناسایی کرد.
پایگاه های داده حاوی اطلاعاتی هستند که مشتریانی که دارای سابقه منفی می باشند را علامت منفی نشان می دهند. این فرآیند برای جلوگیری از پولشویی، تأمین مالی تروریسم و سایر فعالیت های شرورانه انجام می شود.
همچنین KYC کمک می کند تا سازمان ها و مؤسسات بتوانند با مشتریانی که تجارت با آنها ممکن است ریسک های مالی به همراه داشته باشد را بشناسند.
تفاوت بین AML و KYC چیست؟
KYC یک فرآیند مشابه با فرآیند AML ( ضد پولشویی ) است. AML یک استانداردسازی نظارتی است که مراحل آن کمی طولانی تر از KYC می باشد. AML و KYC بسیار شبیه به یکدیگر هستند. تفاوت متمایز بین آنها این است که تائید KYC توسط مشتری با هدف شناسایی ریسک انجام تجارت با آن مشتری صورت می گیرد.
برای تکمیل تائید KYC به چه چیزی نیاز است؟
به طور کلی، در انجام فرآیند KYC الزامی است که عکس یک شناسه رسمی، گذرنامه یا گواهینامه رانندگی صادر شده توسط دولت را به اشتراک بگذارید. ارسال عکس از خودتان نیز ضروری است. سپس عکس با شناسه ارسالی مقایسه می شود. گاهی اوقات ارسال عکس شخصی از خودتان نیز به عنوان بخشی از فرآیند تائید صورت می گیرد که در این مرحله باید کارت شناسایی خود را ارائه دهید.
حتی در برخی از فرآیندهای تاییدیه از مشتری درخواست می شود که کاغذی را در دست بگیرد و بر روی آن عبارتی کوتاه را یادداشت کند و یک عکس با آن کاغذ ارائه دهد.
عبارتی که باید روی کاغذ نوشته شود را کارشناس تائید کننده به شما می دهد تا بر روی کاغذ بنویسید. این عبارت اغلب شامل نام و تاریخ شما می شود. این تکنیک به تائید اینکه شخصی که KYC را ارسال می کند اسناد یا عکس ها را جعل نمی کند، کمک می کند.
با این حال، باید در نظر بگیرید که این فرآیند می تواند متغیر باشد و هر وب سایت یا پلتفرم ممکن است از روش های مختلف دیگری برای دریافت تاییدیه استفاده کند.
به عنوان مثال وب سایت های پشتیبانی Celcius و KuCoin در زمینه ارزهای دیجیتال از جمله وب سایت هایی هستند که از شما تاییدیه KYC می خواهند. فرآیندی که در این وب سایت ها از مشتریان درخواست می شود به طور کلی رایج ترین فرآیند و مراحل برای انجام تاییدیه KYC به شمار می آید.
چه کسی KYC را تنظیم می کند؟
سیستم های نظارتی KYC، AML همتایانی به صورت ملی و بین المللی دارند. این بدان معنی است که چندین نهاد برای استاندارد سازی و تنظیم تأییدیه های KYC در سطح جهانی وجود دارد.
هر کشوری نهاد نظارتی خود را دارد که تائید و تنظیم AML، KYC، یا هر سیستم دیگری را که در آن وجود دارد را انجام می دهد. برخی از مکان ها دارای چندین نهاد دولتی هستند و یا از سازمان های خصوصی شده برای انجام راستی آزمایی ها استفاده می کنند.
به عنوان مثال، سوئیفت یک سازمان بزرگ است که در زمینه انجام معاملات مالی بین المللی فعالیت می کند. SWIFT در وب سایت خود فهرستی از افرادی که استانداردها را تنظیم می کنند، تأییدیه ها را انجام می دهند و بر روی KYC نظارت می کنند، ارائه می کند.
چگونه شرکت‌های مبتنی بر ارزهای دیجیتال از فرآیند KYC استفاده می کنند؟
معتبر بودن ارزهای دیجیتال از ابتدا یک بحث بسیار جدی در صنعت بوده است. استدلال های موافق و یا مخالف زیادی در راستای امنیت، آموزش و پذیرش گسترده فناوری رمزنگاری شده وجود دارد. این استدلال ها به طور یکسان هم برای شرکت های مبتنی بر ارزهای رمزنگاری شده، هم برای مشتریان و سازمان های دولتی به کار گرفته می شود.
پوشش رسانه ای اخیر و پذیرش جهانی فناوری رمزنگاری نیز باعث رشد ارزهای دیجیتال شده است. با این حال، مسائل امنیتی و اعتباری بسیاری در این زمینه وجود دارد که مانع رشد صنعت می شود.
سرمایه گذاران، مصرف کنندگان، مؤسسات مالی سنتی و سازمان های دولتی به طور یکسان حداقل در یک موضوع توافق دارند و آن هم این است که رمزارزها نیازمند وضوح بیشتری در قانون و مقررات هستند. شرکت ها و سازمان های مبتنی بر فناوری های رمزنگاری شده راه حل های متعددی را برای مسئله شفافیت ارائه کرده اند.
به عنوان مثال، شبکه Shyft یک پروتکل مبتنی بر بلاک چین است و هدف از این پروژه انجام اقدامات لازم برای فراگیری و مورد قبول واقع شدن هر چه بیشتر رمز ارزها در بین مردم می باشد. پروتکل Shyft در حال ایجاد زیرساختی است تا بر اساس آن همه کاربران ارزهای دیجیتال قادر به دریافت تائید KYC باشند.
Shyft قصد دارد با انجام مراحلی که در ادامه شرح می دهیم به حل این معضل بپردازد:
با افزایش محبوبیت Defi، قوانین و مقررات مرتبط با فناوری های رمز نگاری شده از اهمیت بیشتری برخوردار شدند چرا که همیشه با تهدیدهایی رو به رو هستند و از همین رو به نظر می رسد که بهترین راه این است که به طور کامل به این مشکلات پرداخته شود.
هدف ما ایجاد یک اکوسیستم مؤثر، سازگار و مقیاس پذیر DeFi است که با عمق بازارهای متمرکز و غیرمتمرکز قابل مقایسه باشد.
به منظور ایجاد این استانداردها، قانون گذاران و شرکت های فعال در زمینه ارزهای مرز نگاری شده با یکدیگر همکاری می کنند. ایجاد هماهنگی و سازگاری بین قوانین و مقررات سنتی با فناوری های جدید اساساً یک کار بزرگ و پیچیده است.
Shyft این مشکل را با ارائه راه حل های ممکن در وب سایت خود برطرف می کند. مؤسسان این شبکه به این صورت توضیح می دهند که چرا ایجاد قوانین و مقررات سازگار می تواند یک فرآیند دشوار باشد :” « ارائه دهندگان بزرگ نقدینگی (LPs) اغلب به دلیل محدودیت های نظارتی و عدم وضوح نمی توانند با فضای Defi تعامل داشته باشند.
به طور مشابه، پلتفرم های موجود در فضای Defi به دلیل فرصت های کم، نمی توانند پتانسیل های مبتنی بر تأمین مالی را کشف کنند. ”
سازمان بین المللی استاندارد (ISO) در این رابطه یک نقشه راه بصری ارائه داده است تا بتوان قوانینی را به درستی تنظیم کرد. این استانداردهای ارائه شده قادر خواهند بود تا فرایند پذیرش دارایی های دیجیتالی توسط مؤسسات تحت نظارت این سازمان را بهینه کند.
همچنین هدف ISO محافظت از مصرف کننده در کنار محافظت از مؤسسات در برابر تهدیدات بالقوه است. در این راستا تمرکز بیشتری بر روی معاملات بین المللی وجود خواهد داشت چرا که پیشرفت های فناوری در این زمینه منجر به رشد تجارت بین المللی خواهد شد.
انتقادات وارده بر KYC
مشکل اصلی فرآیند KYC این است که از همان ابتدا قرار بوده است که رمز ارزها ماهیتی غیر متمرکز داشته باشند. اما اگر کمی دقت کنید متوجه خواهید شد که ماهیت KYC، استانداردسازی و ایجاد مقررات، دقیقاً برعکس تمرکززدایی است.
با این حال، پلتفرم های معاملاتی بزرگ مانند Binance این موضوع را پذیرفته اند که KYC برای رشد صنعت ارزهای دیجیتال یک فرآیند ضروری است و حتی اگر برخلاف جنبه تمرکززدایی باشد، باید انجام بگیرد.
در حال حاضر این موضوع به عنوان “منطقه خاکستری” در ارزهای دیجیتال شناخته می شود و یک موضوع مهم برای صرافی های متمرکز و غیر متمرکز به شمار می آید. بایننس در مورد اهمیت KYC در زمینه ارزهای دیجیتال بیان می کند : ”
” برای کاربرانی که نگران نا شناس ماندن خود در بستر بلاک چین غیر متمرکز هستند، ارائه اطلاعات شخصی می تواند گران تمام شود، به ویژه زمانی که نیاز است تا جزئیات KYC خود را به صرافی های ارزهای دیجیتال متمرکز ارسال کنند. اگرچه صرافی های ارزهای دیجیتال قول می دهند که با اطلاعات خصوصی کاربران با دقت رفتار کنند، اما بسیاری از افراد ترجیح می دهند که اطلاعات خود را ارائه ندهند. ”
مفاهیم مهم در مورد KYC
همانطور که می دانید بهره‌مندی از ارزهای دیجیتال به صورت بالقوه با خطرات و مزایای بالقوه ای همراه است. درواقع، همه افراد علاقمند به داشتن حریم خصوصی در این بستر هستند و چیزی که واضح است این است که ارزهای دیجیتال به وضوح و استانداردسازی مقرراتی نیازمند می باشند.
عدم مقررات مناسب اغلب به عنوان بزرگترین مشکل و مانع برای رشد این صنعت در نظر گرفته می شود.
فرآیند KYC می تواند به کاهش عدم اطمینان در بازار کمک کند؛ زیرا KYC گامی در جهت استانداردسازی و امنیت است. با به کار گیری این فرآیند شرکت ها فضای بیشتری برای رشد خواهند داشت.
آنها می توانند فارغ از ترس های مربوط به شکستن قوانین، فعالیت های خود را انجام دهند و همین موضوع باعث می شود تا مصرف کننده نیز قادر به استفاده مطمئن تر و راحت تر از خدمات ارائه شده باشد.
درواقع آگاهی از این موضوع که سرمایه گذاری در زمینه ارزهای دیجیتال به عنوان یک سرمایه گذاری مشروع تلقی می شود، باعث ایجاد امنیت بیشتر در فضای ارزهای دیجیتال خواهد شد.
همین استدلال را می توان علیه مقررات KYC در فضای ارزهای دیجیتال استفاده کرد. افرادی که مخالف استانداردسازی و ایجاد مقررات در بستر ارزهای دیجیتال هستند، استدلال می کنند که KYC جنبه های مختلفی مانند عدم تمرکز، حریم خصوصی، امنیت و مقاومت در برابر سانسور را دچار اختلال می کند.
این امر باعث می شود تا ارزهای دیجیتال در جهت مخالف ارزش ها و اصول اساسی خود حرکت کنند. حفظ حریم خصوصی و ناشناس بودن در بستر ارزهای دیجیتال برای بخش بزرگی از جامعه جذاب است. مردم به سمت ایدئولوژی بازپس گیری کنترل دارایی های خود کشیده می شوند.
صرف نظر از ترجیحات شخصی، مهم‌ترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که همیشه از اطلاعات شخصی خود محافظت کنید. این مسئولیت شماست که در تحقیق در مورد مشروعیت فضایی که از شما اطلاعات شخصی می خواهد، کوشا باشید.
نظرات کاربران