قرارداد هوشمند چیست؟

قراردادهای هوشمند در بلاک چین چیست و چگونه کار می کنند 

قرارداد هوشمند یک قرارداد خوداجرا است که شرایط توافق بین خریدار و فروشنده مستقیماً در خطوط کد نوشته می شود. کد و توافق نامه های موجود در آن در سراسر یک شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز بلاک چین وجود دارد. کد اجرا را کنترل می کند و تراکنش ها قابل پیگیری و برگشت ناپذیر هستند. 

قراردادهای هوشمند اجازه می دهد تا معاملات و توافقات قابل اعتماد بین طرف های ناهمگون و ناشناس بدون نیاز به یک مرجع مرکزی، سیستم قانونی یا مکانیزم اجرایی خارجی انجام شود. 

در حالی که فناوری بلاک چین اساساً به عنوان پایه ای برای بیت کوین در نظر گرفته شده است، اما بسیار فراتر از زیربنای ارز مجازی تکامل یافته است. 

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند 

قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال 1994 توسط نیک سابو، دانشمند کامپیوتر آمریکایی که یک ارز مجازی به نام “بیت طلا” را در سال 1998 اختراع کرد، کاملاً 10 سال قبل از اختراع بیت کوین، پیشنهاد شد. در واقع، اغلب شایعه می شود که سابو ساتوشی ناکاموتوی واقعی، مخترع ناشناس بیت کوین است، که او آن را رد کرده است. 

Szabo قراردادهای هوشمند را به عنوان پروتکل های تراکنش کامپیوتری تعریف می کند که شرایط یک قرارداد را اجرا می کند. 

سابو در مقاله خود همچنین پیشنهاد اجرای قراردادی برای دارایی های مصنوعی، مانند مشتقات و اوراق قرضه را ارائه کرد. سابو نوشت: “این اوراق بهادار جدید با ترکیب اوراق بهادار (مانند اوراق قرضه) و مشتقات (اختیارات و قراردادهای آتی) به طرق مختلف شکل می‌گیرند. ساختارهای مدت بسیار پیچیده‌ای برای پرداخت‌ها اکنون می‌توانند در قراردادهای استاندارد ساخته شده و با هزینه‌های مبادله کم معامله شوند. به دلیل تجزیه و تحلیل کامپیوتری این ساختارهای اصطلاحی پیچیده.” 

بسیاری از پیش‌بینی‌های سابو در این مقاله به روش‌هایی که پیش از فناوری بلاک چین بودند، به حقیقت پیوستند. به عنوان مثال، تجارت مشتقات در حال حاضر بیشتر از طریق شبکه های کامپیوتری با استفاده از ساختارهای اصطلاحی پیچیده انجام می شود.